Ársins 1929 verður lengst minnst fyrir óvenjuleg vetrarhlýindi, þau mestu fram til þess tíma í mælisögunni. Ámóta hlýtt eða jafnvel aðeins hlýrra varð síðan 1964 og svipað 2003. Hlýjasti vetur 19. aldar, 1847, var líklega lítillega kaldari, en ekki
Fimmtudagurinn fór í að verða föstudagur því okkur stráksa var boðið í ferðalag þann dag, eða í ferð sem gæti orðið að sjóferð til Eyja daginn eftir. Við komum heim núna í kvöld eftir tvær nætur í bústað en samt er ekki mánudagur á morgun! Græddum sem
Tíð var talin fremur óhagstæð árið 1970. Talsverður vorís var við land, en þó mun minni en 1968 og 1969. Janúar var óhagstæður framan af, en síðan var milt og hagstætt til landsins. Gæftir voru stopular. Í febrúar var sæmilega hagstæð tíð á Suður- og
Árið 1933 var mjög hlýtt. Á fáeinum stöðvum á Norður- og Austurlandi stendur það enn sem hlýjasta ár allra tíma, t.d. bæði á Akureyri og Seyðisfirði. Það er næsthlýjast á Grímsstöðum á Fjöllum. Á þessum stöðum munar ekki miklu á 1933 og 2014. Á landsvísu
Vörðufell á Skeiðum er allmikið þríhyrningslaga fjall, um sjö km á lengd en tæpir fjórir km á breidd þar sem það er breiðast, en mjókkar mikið til norðurs. Hvítá rennur vestan við fjallið. Allmörg gil ganga niður fellinu. Fellið er úr móbergi og grágrýti
Tíðafar á árinu 1947 var afskaplega breytilegt og skiptust á langir þráviðriskaflar, ýmist af suðri eða norðaustri. Snjóflóðahrinur gengu yfir bæði síðla vetrar og seint um haustið. Mikið rigningasumar á Suðurlandi, en eitt hið allrahlýjasta sem vitað er
Páskar = framhjáganga Papakrossinn er staðfesting á því að sá sem hann markaði í bergið á Efri-Kleifum í Heimakletti, hafi verið kristinnar trúar. Líklega var hann klappaður í bergið um og uppúr 700 f.kr. Vitað er að nafnið Vestmannaeyjar tengist Írum
Árið 1938 var tíð hagstæð og hlý lengst af. „Venjulegt ár“, ef eitthvað slíkt er til. Janúar þótti hagstæður framan af, en síðan var nokkuð snjóasamt, gæftir voru stopular. Í febrúar var tíð óhagstæð framan af en síðan talin góð. Mars var
Fyrsta skrefið til að hamla sjávarútveg og verslun sem stigið var, var vistarbandið sjálft. Að tryggja aðgang að nánast ókeypis vinnuafl eftir að þrælahald af lagðist var forgangs verkefni íslenskra bænda höfðingja. Vistarband má skilgreina á þessa leið
Tíðarfar var mjög hagstætt og hlýtt á árinu 1941. Þetta var eitt mesta hlýindaár tuttugustu aldar, það hlýjasta í Reykjavík, Stykkishólmi, Grímsey og Vestmannaeyjum, það fjórðahlýjasta á Akureyri og þriðjahlýjasta á landsvísu. Aðeins einn mánuður telst
Tíð var lengst af talin góð árið 1950. Sumarið var þó mjög óhagstætt á landinu austanverðu. Þetta er úrkomumesta ár sem vitað er um á Dalatanga. Janúar var hlýr, storma- og votviðrasamur, tíð hagstæð landbúnaði en gæftir stopular. Í febrúar var kaldara,
Það má ætla að nafnið á landi nágranna okkar skýri sig sjálft, og ekki síður á ensku Norway. En er það alveg svo einfalt? Michael Schulte, prófessor við háskólann í Agder, segir að sú túlkun sé alþýðuskýring. Bók Þorvaldar Friðrikssonar, -Keltar, sem kom
Íslendingum virðist ganga eitthvað illa þessa mánuðina að halda innviðum sínum gangandi. Gildir þetta um vegi, heitt vatn og rafmagn. Auðvitað hefur veðrið verið slæmt og allt það en menn ættu nú að hafa áætlanir, eða hvað? Er ekki einn heitavatnstankur
Þegar litið er til baka og hugað að giftusamlegri björgun Vestmanneyinga á ögurstundu er auðvelt að álykta að einstök blessun hafi hvílt yfir íbúunum þar.
Uppi varð fótur og fit í fjölskyldunni í gær þegar ég aulaði því út úr mér að ég treysti mér ekki í bæinn yfir áramótin. Hefði þurft að fara í gær til að sleppa heilu og höldnu þangað, skildist mér á öllu og öllum. Ástæður fjarveru: arfaslæm veðurspá,
Á annan áratug hafa fjárhirslur ríkisins í hinum vestræna heimi verið galopnar þegar vísindamenn og aðrir sem telja sig vera það, fara fram á rannsóknarstyrki,sem tengjast meintri hamfarahlýnun. Í fréttum RÚV í gær var sagt frá viðamikilli rannsókn á
Spenna eykst á milli Serba og albanskra stjórnvalda í Kosovo, í suðausturhluta Evrópu, í tengslum við deilur um númeraplötur bíla. Óttast er að ofbeldi á milli Serba og Albana geti blossað upp aftur, 23 árum eftir Kosovo-stríðið. Hér koma nokkrar
Árið 1969 var eitt hafísáranna svonefndu. Útbreiðsla hafíss í Austur-Grænlandsstraumnum var líklega sú mesta síðan 1918 eða um milljón ferkílómetrar. Kalt var í veðri og vetrarkuldaköstin sérlega snörp. Í heildina var tíð óhagstæð, en þó var veður
Um og eftir miðja 19. öld var þilskipaútgerð með allmiklum blóma á Djúpavogi, og líklega mun óhætt að fullyrða, að hvergi austanlands hafi hún verið rekin með eins miklu fjöri og þar. Lýsi var í háu verði á heimsmarkaðinum og mikil þörf á þeirri vöru.
Árið 1953 var talið hagstætt og hlýtt. Úrkoma var talsvert yfir meðallagi. Janúar var sérlega hagstæður og það var óvenju snjólétt. Gæftir voru góðar og vorblóm sprungu út í görðum. Febrúar var umhleypingasamur, en áfram var snjólétt og samgöngur