Tíð var talin óhagstæð árið 1949, nema um haustið. Þetta var almennt talið harðasta ár eftir 1920. Þegar vart varð við hafís undir vor var spurt hvort hlýskeiðinu væri lokið. Vorið var sérlega kalt og veturinn ákaflega umhleypingasamur og snjóþungur,
Árið 1942 var hlýtt, en samt talið fremur óhagstætt og umhleypingasamt lengst af. Janúar var hlýr, en með afbrigðum óstöðugur og illviðrasamur sunnanlands og vestan, en tíð var talin góð og lítill snjór og góðir hagar voru á Norður og Austurlandi.
Árið 1935 var umhleypingasamt - og fór nokkuð öfganna á milli. Eins og venjulega á þessum árum urðu miklir mannskaðar á sjó, erlendir togarar urðu illa úti. Fáein illviðri urðu eftirminnileg. Tíð var hagstæð með köflum, úrkoma og hiti yfir meðallagi. Í
Heldur órólegt ár - í minningunni - en var samt lengst af talið hagstætt. Eldgosið í Heimaey var auðvitað aðalfrétt ársins - og á veðurvængnum var það illviðrið sem kennt er við leifar fellibylsins Ellen sem er sérlega minnisstætt. Við sinnum eldgosinu
Ársins 1929 verður lengst minnst fyrir óvenjuleg vetrarhlýindi, þau mestu fram til þess tíma í mælisögunni. Ámóta hlýtt eða jafnvel aðeins hlýrra varð síðan 1964 og svipað 2003. Hlýjasti vetur 19. aldar, 1847, var líklega lítillega kaldari, en ekki
Tíð var talin fremur óhagstæð árið 1970. Talsverður vorís var við land, en þó mun minni en 1968 og 1969. Janúar var óhagstæður framan af, en síðan var milt og hagstætt til landsins. Gæftir voru stopular. Í febrúar var sæmilega hagstæð tíð á Suður- og
Árið 1933 var mjög hlýtt. Á fáeinum stöðvum á Norður- og Austurlandi stendur það enn sem hlýjasta ár allra tíma, t.d. bæði á Akureyri og Seyðisfirði. Það er næsthlýjast á Grímsstöðum á Fjöllum. Á þessum stöðum munar ekki miklu á 1933 og 2014. Á landsvísu
Tíðafar á árinu 1947 var afskaplega breytilegt og skiptust á langir þráviðriskaflar, ýmist af suðri eða norðaustri. Snjóflóðahrinur gengu yfir bæði síðla vetrar og seint um haustið. Mikið rigningasumar á Suðurlandi, en eitt hið allrahlýjasta sem vitað er
Árið 1938 var tíð hagstæð og hlý lengst af. „Venjulegt ár“, ef eitthvað slíkt er til. Janúar þótti hagstæður framan af, en síðan var nokkuð snjóasamt, gæftir voru stopular. Í febrúar var tíð óhagstæð framan af en síðan talin góð. Mars var
Tíðarfar var mjög hagstætt og hlýtt á árinu 1941. Þetta var eitt mesta hlýindaár tuttugustu aldar, það hlýjasta í Reykjavík, Stykkishólmi, Grímsey og Vestmannaeyjum, það fjórðahlýjasta á Akureyri og þriðjahlýjasta á landsvísu. Aðeins einn mánuður telst
Tíð var lengst af talin góð árið 1950. Sumarið var þó mjög óhagstætt á landinu austanverðu. Þetta er úrkomumesta ár sem vitað er um á Dalatanga. Janúar var hlýr, storma- og votviðrasamur, tíð hagstæð landbúnaði en gæftir stopular. Í febrúar var kaldara,
Árið 1969 var eitt hafísáranna svonefndu. Útbreiðsla hafíss í Austur-Grænlandsstraumnum var líklega sú mesta síðan 1918 eða um milljón ferkílómetrar. Kalt var í veðri og vetrarkuldaköstin sérlega snörp. Í heildina var tíð óhagstæð, en þó var veður
Árið 1953 var talið hagstætt og hlýtt. Úrkoma var talsvert yfir meðallagi. Janúar var sérlega hagstæður og það var óvenju snjólétt. Gæftir voru góðar og vorblóm sprungu út í görðum. Febrúar var umhleypingasamur, en áfram var snjólétt og samgöngur
Það var haustið 1961 sem ritstjóri hungurdiska fór að fylgjast náið með veðri, varlega fyrst, en síðan með auknum þunga og má segja að samfellt sé frá því seint á árinu. Það eru nú rúm 60 ár. Þá voru 60 ár liðin frá aldamótunum 1900 - og ekki mörg
Árið 1937 var ekki ár mikilla tíðinda. Snjódýptarmet Reykjavíkur er þó frá þessu ári og menn minntust lengi óþurrka á Suður- og Vesturlandi þetta sumar, þó það félli síðar í skuggann af sumrunum 1955, 1983 og fleiri slíkum. Þrumuveður gerðu líka usla.
Smálægð fer yfir landið á morgun, sunnudag 25.apríl. Hún er svo grunn að varla má greina heildregna jafnþrýstilínu í kringum miðjuna. Klukkan 9 í fyrramálið á hin mjög svo ógreinilega lægðarmiðja að vera við Vestmannaeyjar - eða einhvers staðar við
Tíð var erfið á árinu 1801. Veturinn var snjóþungur og jarðbönn mikil. Mars var illviðrasamur. Sumarið var mjög óþurrkasamt syðra, en nýting góð norðanlands og austan. Hitamælingar Sveins Pálssonar í Kotmúla eru þær einu sem vitað er um að hafi
Árið 1817 er oftast talið til harðindaára, þó betur hafi e.t.v. farið en á horfðist. Við höfum litlar upplýsingar um hitafar. Einu mælingar sem tekist hefur að koma höndum yfir voru gerðar af séra Pétri Péturssyni á Víðivöllum í Skagafirði. Heldur
Seint á þorranum veturinn 1940 gerði óvenjulegt hríðarveður. Náði það til margra landshluta en varð sérstaklega illvígt á Suðurlandi þar sem tveir menn urðu úti, annar í Biskupstungum, en hinn á Landi. Snjódýpt hefur aldrei mælst meiri á Hæli í
Tíðarfar ársins 1864 þótti að miklum mun betra en það sem ríkti næstu ár á undan - en mannskaðaár var það mikið á sjó og allmargir urðu úti. Meðalhiti í Stykkishólmi var 3,9 stig, en giskað er á 4,7 stig í Reykjavík og 2,7 á Akureyri. Í Stykkishólmi var